37.

I już po weekendzie. Spędziliśmy go nie do końca tak jak było zaplanowane, czyli pod kołderką, ale i tak miło. W piątek zgodnie z planem wybraliśmy się na gorącą czekoladę i szarlotkę na ciepło. Mmm... pycha.
W sobotę posiedzieliśmy u mnie i leczyliśmy mój zły humor, a raczej Krzyś go leczył, co udało mu się znakomicie, bo gdy wychodził nie pamiętałam już jakie były powody mojego słabszego dnia.
W niedzielę pojechałam do K. Było ciasto drożdżowe upieczone przez mojego mężczyznę i devoille na kolację zrobione również przez niego.

Zaopatrzyliśmy się w puzzle, z małymi elementami i będziemy układać. Zaczynamy od 600 elementów tak na rozgrzewkę, choć tak naprawdę mi marzy się 5000 Wenecja.

Nie wiem, czy już pisałam, że prócz Włoch moją drugą miłością jest Skandynawia. I powoli zarażam nią Krzysia, który zresztą już zdążył obiecać mi, że udamy się tam na miesiąc miodowy. :P Z frontu ślubnego to jeszcze tyle nowości, że zdołałam wydedukować (ale ze mnie detektyw), że K. ma już odłożoną większą część na pierścionek, że obstawiam, że będą to święta zimowe i że mamy inne podejście do samego ślubu. On chce konkordatowy, mnie wystarczyłby cywilny. Ale pewnie stanie na konkordatowym, żebym potem nie żałowała :D. A, nie myślcie sobie, że ja K. tak cisnę o ten ślub i zaręczyny. Nieeeee. Nawet nie rozpoczynam tematu, ale jakoś samo tak wychodzi. K. często mówi, że chce ze mną spędzić całe życie no i rozmawiamy na różne tematy, co kto ze znajomych robi, czy się oświadcza itp. i wtedy łatwo wydedukować, mniej więcej datę oświadczyn, jak K. ciągle mówi przy takich okazjach, że on uważa, że najlepiej się zaręczyć po roku, lub ewentualnie 1,5 :P, że później to już on by nie chciał tylko chce po takim czasie. No i jak się mu kiedyś wymsknęło, że w 2012. Także no... sam mi klaruje :P

Ostatnio przydarzyła się nam wszystkim niemiła sytuacja. Pamiętacie, jak pisałam o T.- bracie Krzysia- i o jego dziewczynie Karolinie? Otóż okazało się, że miała ona romans z trzema innymi mężczyznami podczas, gdy spotykała się z T. Masakra. Totalnie mnie zamurowało, gdy się o tym dowiedziałam. Tak mi żal T. Jakoś sobie radzi, ale widać, że jest mu ciężko. To jest taki fajny chłopak, a spotkało go coś takiego. Na dodatek najgorsze jest to, że choć byli razem krótko, to jemu już zdążyło na niej zacząć bardzo zależeć. Ech.

Od jutra znów pobudka o 5.15. Ale tylko 3 dni, więc chyba jakoś dam radę.
Byle do piątku!