Wszystkiego po trochu.

1. W końcu odebrałam dyplom i zobaczyłam go na oczy. Bo na absolutorium jak się okazało dawali tylko zaświadczenia, a o dyplomie trzeba było zapomnieć. No, ale mam w końcu i mogę nim oczy nacieszyć. Wiecie, co mnie najbardziej zdziwiło? Mieli łamać legitymacje na pół, a tutaj wchodzę, chcę wyciągać zaświadczenie, a babka do mnie, że nic ode mnie nie potrzebuje. Nie to nie. Podpisałam szybko dokumenty i uciekłam, zanim się zdążyła upomnieć o cokolwiek. Tym sposobem mam nieprzerwany status studenta. Tzn. mam nadzieję, bo muszę dostać się na magisterkę.

2. Magisterka. Czemu zawsze muszę wybrać taki uniwersytet, że wyniki rekrutacji są chyba najpóźniej w kraju? :P Podczas gdy wszyscy znajomi mają już wyniki, ja... mogę dopiero składać papiery. I to od 30 lipca. Na razie dopiero wpłaciłam kasę za wpisowe i czekam aż będę mogła zawieźć papiery i na wyniki do... końca września. Dodam, że to jedyny kierunek i na jedynej uczelni na jaką złożyłam, więc trochę ryzykuję, bo jak się nie dostanę... Nie chcę nawet tego brać pod uwagę!

3. Praca. Ostatnio pisałam o tej rozmowie w call center. I nawet miałabym tą pracę. Ale nie chcę. Dajcie spokój, warunki były do bani. I godziny i zapłata marna. Naprawdę szkoda zachodu. Tak więc nadal na bezrobociu. Po niedzieli idę do DPS-u, złożyć papiery do ich bazy, tak mi doradzono w UP, więc co tam. Nie liczę za bardzo na nic, ale każdą szansę wykorzystam, żeby sobie potem nie pluć w brodę.

4. K. ma w środę imieniny. Kupiłam mu w prezencie książkę dotyczącą piłki nożnej, a dokładniej Mistrzostw Europy. K. jest pasjonatą piłki, więc mam nadzieję, że taki prezent mu się spodoba. W sumie książka jest na tyle ciekawa, że sama się w niej trochę zaczytałam :D.

5. Auto nadal nie na chodzie, ale jakoś sobie radzimy. Przede wszystkim K. pożycza auto od brata, tylko gorzej jak od poniedziałku będzie musiał wracać do pracy, a przecież T. też potrzebuje samochód. Autobusy odpadają, bo jeżdżą tam raz na ruski rok. Ale coś wymyślimy.

6. Dzisiaj idziemy do kina. Już tak dawno nie byliśmy, że to będzie miła odmiana.

7. Leci nam już 15 miesiąc razem. :) Nie do uwierzenia. Zaczynamy składać budżet. Na pewną okazję. Zdaje się, że oświadczyny coraz bliżej. Chyba nawet domyślam się kiedy. Ale o nic nie pytam i nic na ten temat nie mówię. Tylko K. powiedział, że on już będzie odkładał z wypłaty na ten nasz ślub, bo z jednej wypłaty to wolno nam póki co pójdzie. No, ale nie myślcie, że ja mu tak pozwolę samemu odkładać. Na razie zaczepiam się dorywczo do pracy jako hostessa i to co zarabiam to też odkładam. A jak znajdę pracę na stałe to będę równo już odkładać. Moglibyśmy sobie odpuścić i wziąć od rodziców. Nie byłoby problemu, bo oni sami nawet nadmieniali, że gdyby kiedyś coś, to pomogą. Ale wiecie co? Nie chcemy. Chcemy sami, po swojemu, bez wtrącania się, bo to ktoś daje kasę, to potem chce mieć wpływ na to co i jak. Damy radę. :)